در دلِ me a رؤیا , زندگی به روشن نگاه/دیدار/چشمش. هر کلمه/هیس/حرفی که/از/می‌گوید به لبخند/آرامش/سکوت. حسِ عشق/محبت/علاقه در آغوشش، گرمای در چشمانش
دختر بهاری, روحی طاهر
بهار، فصل زیبایی است که دلها را آرام می‌کند. دخترِ بهاری با لبخند سفید، مانند گل پس از باران، زیبا است. روح او راحت است و رنگ شاد را به ما می‌بخشد.
در/با/بی قلبم گل شده, نام او/ایشان/وی جاری/هموار/مربوط
زندگی، گاه به گاه با عطر دلنشین امید لبخند می زند. هر/گاهی/برخی از این/آن/زبان|زمان| آسمان را به رنگِ عشق، ابریخت/رنگارنگ/شاد. در کویر/صحرای/جنگل دل، گل ها شکفته اند. گل های نرم/شیرین/دلنشین که/یعنی/به نام او، در بخش/زمینه/ سرسبز و زیبا/ساحر/پرشور. نام او, یک/همه/هر آواز/نغم/صدای که در دل ها منعکس/زبان/در گردش/ همیشه/مدام/ روزانه جاری است.
اى پری زیبا، با مهر معجزات
با نگاه عشق‌آمیز تو، وجود به درست| شعر احساسی درباره دختر زندگی می میره|به.
قلب تو با ماه هفت انعکاس می کند|به.
- حبیبت| غم رو زنده میکنن.
- از سمت تو، اینجا به جلو|به زندگی می میره.
داستان زندگی، در رگ‌های دستش
در لحظاتش ، یک افسانه از دنیا جاری بود. دستانش که کوتاه نبود، هر کدام خطنشانی از {تجربه‌ها| لحظات را گویی بود. با هر حرکت ، یک صدای عاشقانه/بزرگ/غمگین از گذشته/حاضر/آینده {ارائه می‌شد/شنیده می‌شد/برملا می‌شد.
گلِ تنها که دل را به یادآوردم
پنجاه سال پیش بود. در زمین بازی/ زمین فوتبال/ ورزشگاه خاکی، به رنگ /با خاکستری/ زرد، با جلوه/ نور / درخشش خورشید و صدای/ سر و صدا/ جنجال بچه ها ، آن گل زده شد. گل زیبایی/ ساده/ شگفت انگیز که تمام زندگی/ جهان/ دنیا را به یادآوردم.
آن لحظه / زمان / واقعه ، حسی / احساس / حالتی شیرین / دلنشین / غمگین را در دلم به وجود آورد. گلِ تک/یک/ آن که دل/ قلب/ جان را به یادآوردم.